KENAI FJORDS WILDNESS CRUISE 2016

De boot pikt ons van Fox Island op voor een tocht naar de McCarty Fjord en de McCarty Glacier.
De fjorden zijn ontstaan door de gletsjers. Deze zijn vanaf 1900 zich gaan terugtrekken. De laatste jaren gaat het hard. Het kan zijn dat ze over 10 of 15 jaar niet meer in zee uitlopen. als het gewicht van de ijsmassa verdwijnt, komt het land omhoog.
Het is een prachtige tocht met veel zon en geen enkele wolk. Onderweg zien we een paar orka's die proberen een zeehond te verschalken.

Puffins of papegaaiduikers.

Fin Walvis

De McCarty Glacier reikt van het Harding Icefield naar de oceaan. Hij is slechts een van de 38 gletsjers die van het ijsveld afkomstig zijn.




De gletsjer is voortdurend in beweging. Steeds vallen er stukken ijs af. Het geluid is fascinerend.

Op de terugtocht nog een bultrug gezien en een soort fata morgana op zee. Een zeldzaam voorkomend verschijnsel. 

FOX ISLAND 2016

Begin 20e eeuw was er een vossenfokkerij op het eiland. toen de vraag naar vossenbont kelderde, verlieten de fokkers het eiland. De naam bleef: Fox Island.
Nu is het eigendom van de Kenai Fjords Wilderness Cruise Organisation. Ze hebben de vossen van het eiland gehaald, zodat de vogels, de otters en de zeehonden terug zouden komen en ze deelden het eiland op in twee delen. Er is een groot restaurant waar de deelnemers aan de cruises lunchen of dineren. De rest van de prachtige baai is nu bestemd voor de gasten die in de cabins overnachten. Een luxe bungalow met een restaurant en een lounge staan hen ter beschikking.
De keuken is fantastisch, de bediening attent, kortom een droomverblijf.
Het eiland is lekker woest. Er is een pittig "pad" naar de top van de berg.

 Het meer in het midden van het eiland is ontstaan na de tsunami die een groot deel van Alaska teisterde in de 80'er jaren. Nu is het zoetwater en het domein van rivierotters die schichtig naar zee rennen om voedsel te vinden.

In de baai zwemmen bultruggen op zoek naar eten, net als de otters en een enkele zeehond.
De zee laat soms merkwaardige dieren en planten naar het strand. Met de zon op volle sterkte en een strakblauwe lucht is tot zeer laat nog heerlijk toeven aan de baai.

HONDENSLEETOCHT SEWARD 2016.

Bovenop de Exit Glacier bij Seward verblijven een twintigtal honden en twee verzorgers. De honden willen niets liever dan een slee trekken. De verzorgers verblijven twee weken op de gletsjer en gaan dan met tegenzin naar huis in afwachting tot ze weer naar boven kunnen.
Je kunt er alleen komen me teen helicopter.

De honden worden dol als ze het geluid van de heli horen, want dat betekent dat ze weer rennen mogen.

Het grootste deel van de gletsjer ligt er onbetreden bij.

De tocht is een belevenis, de honden, de wankele zit en de sneeuw onder een strak blauwe hemel, daar kan geen pretpark tegen op.

Iemand schreef dat de tocht met de helicopter alleen al de moeite waard is. We zijn het daar helemaal
mee eens.

KENNICOTT GLACIER en COPPERMINE

Kennicot ligt hoog in de bergen. Er gaat een onverharde weg naartoe, maar die is slecht onderhouden en zorgt voor veel lekke banden. Een vliegtuigje is een betere optie.

Twee gletsjers komen samen in een dal. Ze blijven gescheiden.

Ook dit is de gletsjer. Onder het gruis zit een dikke laag ijs.

De gletsjer is ruim 10 meter dik. Uit Kennicott zijn tochten over de gletsjer te maken en kan je leren hoe een gletsjer te beklimmen. Voor wie slecht ter been is, zijn er vliegmogelijkheden over het grote berggebied. Wij maakten een tocht met een gids, met ijzers onder de schoenen.

Rond 1900 ontdekte men dat de bergen in deze omgeving uit twee soorten gesteente bestaan. Precies op de scheidslijn was een enorme hoeveelheid koper te winnen. Dus besloten een aantal investeerders, waaronder Guggenheim, hier een mijnbedrijf te vestigen en een spoorlijn aan te leggen om de koper naar de haven te vervoeren. Er was door de oorlog en de industrialisatie een enorme behoefte aan koper. Ze noemden het bedrijf naar de belangrijkste berg, alleen was de spelling niet secuur: Kennecott i.p.v. Kennicott. Het dorp dankt zijn bestaan dus aan de mijn. 

In de jaren dertig kelderde de prijs van koper en besloot men direct te stoppen met de mijnbouw.

Nog maar kort is Kennicott weer tot leven gewekt door de bouw van een hotel in de vorm van het pension waar de leidinggevenden verbleven. Ook de mijn en de industriegebouwen worden langzaam aan gerestaureerd. Het zal nog wel even duren voordat dit project is afgerond. Een deel is te bezoeken onder begeleiding van een gids.

De fabriek waarin de erts tot koper wordt verwerkt is voor een groot deel in tact gebleven.
Het is te merken dat men van de ene op de andere dag is gestopt met werken.

 Tegenover de ertsfabriek is het pompstation te vinden. Daar werd de energie opgewekt die voor de verwerking nodig was.